Zonder plan

Vorige week was een leerzame week. Komt ook mede door mijn Yogajuf die me regelmatig een bijzonder klankbord geeft, soms zonder dat zij het door heeft. Afgelopen vrijdag waren we in Breda en zaten we in een Pizza restaurant met mijn oudste dochter. Dochterlief en Yogajuf spraken over business plan. Twee mooie en ambitieuze dames die over het belang van een goed plan spraken en over wat er wel en niet in thuis hoort. Mijn Yogajuf maakte mijn dochter duidelijk dat het van belang is om dit plan zo uitgebreid mogelijk uit te werken, zodat alle valkuilen erin worden meegenomen en dat dit plan een dynamisch plan is, dat het altijd nog kan worden bijgewerkt. Mooie uitleg (Yogajuf heeft dan ook naast haar graad in Yogaschap ook een graad in Economie). Dochterlief luisterde aandachtig en maakte met mijn vriendin afspraken over het businessplan.

Wat was mijn leermoment? Nou simpel. Ik heb geen plan. Ik heb zelden plannen. Ik ben zo impulsief als het maar zijn kan. Soms plan ik, maar maak zelden echt uitgebreide plannen. Ik laat luchtballonnetjes op. Filosofeer over zaken in het luchtledige. Zeker met muziek. Ik ga het podium op met wat losse ideeën en ik zie wel. Ik zorg dat mijn instrumentarium in orde is en dat ik kan werken, maar het precieze plan, nee dat is vaak onzeker. Afgelopen vrijdag ook, werd ik tijdens de volle maan ceremonie, waar ik elke maand probeer aanwezig te zijn, gevraagd of ik de meditatie wilde leiden. Ik ging akkoord. Verzon er één ter plekke (ben een zeer bedreven verhalen verteller) en de aanwezigen waren onder de indruk. Speeches en lessen doe ik ook uit de losse hand. Weet mensen te emotioneren, inspireren en te entertainen. Zo ook vaak in mijn drumcirkels. Ik improviseer, ik voel de groepen aan en ik ga. Ik ben gezegend met een aardige woordenschat, een goed inlevingsvermogen en een enorm improvisatie talent. Lijkt het.

Het zal ook te maken hebben met mijn enorme vrijheidsdrang. Plannen beknotten dat. Zo voelt het. Ik houd niet van repeteren, niet voor muziekstukken, niet voor toneel stukken (yep ik heb ooit nog eens toneel gespeeld), dus vandaar dat ik ook geen echte muzikant ben geworden. Ik wil dingen creëren, maken, scheppen, beleven. Ik ben van het kaliber, ik spring in het water en ga dan kijken of ik kan zwemmen. Niet altijd even verstandig, maar zo ben ik nu eenmaal. En vaak leer ik dan heel snel.

Nog zo’n constatering deze week was de ontdekking dat mijn Yogajuf en ik zonder enig plan een relatie zijn gestart. Twee zielen voor wie een bestaan in vrijheid heel belangrijk is. We hadden niet van te voren gesprekken gehad over wat voor ons nu belangrijk is in een relatie, niet wat we verwachtten van elkaar.  We hadden het over een hoop gehad, maar nooit daarover. Misschien is het ook eigenlijk niet belangrijk. En is voor ons het samenzijn belangrijker als de status die we in de relatie moeten innemen. Ik vroeg haar: ga je mee naar Leipzig? En zij zei ja. Zij zei: “Ik wil naar Stockholm” Ik zei geen probleem, nemen we meteen Denemarken mee.  Vele bestemmingen volgden. Samen de wereld over. Dat lijkt ons prachtig. We zien wel hoe, wanneer, wat, maar het gaat gewoon gebeuren. Dat voelen we. Twee gelijke zielen. Onafhankelijk. Ieder kan voor zichzelf zorgen. Ik heb ooit een blog geschreven over gedeelde vrijheid. Is dat mogelijk? Kun je vrijheid delen? Misschien niet ben ik achter gekomen. Maar samen vrijheid beleven kan wel. Van elkaar leren. Elkaar stimuleren. Elkaars grenzen opzoeken, verschuiven, laten oplossen. Elkaar duwen naar hoge hoogtes.

Dus plannen maken, het ontbreken van plannen, het zonder plan beginnen aan een plan, werken zonder plan, leven zonder plan waren duidelijk de thema’s van afgelopen week.

Maar vrijheid kan ook te vrij zijn. In de zin dat zonder beperkingen je jezelf kan verliezen. Verdwalen in allerlei ideeën die nooit van de grond komen omdat het niet hoeft of moet. Vrijheid moet ook geen woord worden. Dat het alleen maar gaat om vrijheid als woord waar je krampachtig aan vasthoudt uit angst het te verliezen. Dan wordt vrijheid een een gevangenis op zich. Ikzelf zit in het eerste deel. Als een pure anarchist houdt ik niet van structuren, verplichtingen, orde en gezag.  Vrijheid is voor mij geen woord, maar mijn staat van zijn. Ik hoef het mezelf ook niet te zeggen, ik hoef mijn vrijheid ook niet te verdedigen. Het is mijn eerste natuur. Ik ga altijd mijn gang. Maar zoals ik al schreef, vrijheid kan ook te vrij zijn. Waardoor ik misschien te weinig van de grond krijg. Veel lukt, maar veel lukt ook maar half. Dus misschien moet ik mezelf toch wat meer structuur gaan geven.

Mijn grote les van de afgelopen week was, dat ik misschien toch maar een business plan moet gaan maken voor mijn muzikale capriolen. Misschien is wat structuur in de aanpak van het groter geheel geen slecht plan op zich. De activiteiten kunnen blijven zoals ze nu zijn. Want zoals ze zijn, zijn ze erg goed. Een ieder die bij mij een klankmassage, drumcirkel of klankconcert heeft bijgewoond of mij zelfs als experimenteel artiest aan het werk heeft gezien, zal dat beamen. Ik ben goed in wat ik doe. Maar nu moet ik het gewoon breder en duidelijker in de markt zetten. Kan misschien geen kwaad om daar eens serieus naar te kijken.

Dus in het kort: Mijn plan voor de korte toekomst is dat ik een plan ga maken.