Rock&Roll. Doe en Ga. Doe je ding en vertrek. Mijn droom als kind. Mijn leven nu.

Dit is de A2 om twee uur ´s nachts. Verlaten. Eenzaam. Eén van de drukste wegen van Nederland helemaal eenzaam en verlaten. Een prachtig gezicht. Ik heb vaker over zulke wegen gereden, brede snelwegen, helemaal verlaten. Dat is een gevolg van het Rock&Roll bestaan zeg ik dan altijd. Wakker zijn als de rest van de wereld slaapt. Ik heb dit al mijn hele leven gehad. Wakker zijn als de rest van de wereld slaapt. Dan is het stil. Dan kan ik mijn gedachten ordenen, dan komt mijn inspiratie, dan kan ik bij mezelf komen en evalueren wat ik overdag allemaal heb meegemaakt.

Gisten was een dag met veel indrukken. Ten eerste had ik weinig geslapen. Maar ja, met mijn levensstijl is dat gewoon een gegeven en meer regel dan uitzondering. Ik moest na mijn late dienst zaterdag (of eigenlijk zondag HEEL vroeg, was om 1.00uur pas thuis) zonodig nog even bellen met een amerikaanse vriendin, dus ja, ik lag erg laat in bed. En dan doet de wekker om half zes pijn. Lag er om drie uur in. Ja, dit had enigzins een beetje voorkomen kunnen worden.  Maar goed, niemand heeft me horen  klagen. Het was het allemaal ook meer dan waard. Ten tweede had ik ontdekt dat de ruimte waar ik van plan was tweewekelijks een drumcirkel te geven niet geschikt, dus moest ik mijn plan bijstellen. In plaats van een drumcirkel had ik de beheerster getrakteerd op een trancereis per drum en dat had op mij,  net zoals op  haar, een diepe indruk gemaakt. Vervolgens een gezellige nazit met mijn favoriete yoga lerares en zo vond ik mezelf dus om half twee richting huis. Nou ja, huis, op weg naar Breda, op weg naar mijn tweeling. Hun moeder moet morgenochtend werken, dus ik neem de zorg voor de jongens dan even op me.

Merk ook dat thuis voor mij een steeds rekbaarder begrip wordt. Jaren terug kon ik nog geen dag zonder muziek en mijn stereo. Nu merk ik dat ik overal waar ik me comfortabel en op mijn gemak voel gemakkelijk neer crash. Zo voel ik mij dus thuis in het huis van mijn tweeling en hun moeder, voelde ik mij thuis bij mijn gastheer en gastvrouw in de USA, zo voelde ik mij erg thuis bij mijn ex en ga zo maar verder… Een gevolg van het doorgevoerde Rock&Roll gevoel. Het leven van een muzikant. Ja eerlijk is eerlijk, de muziek brengt mij op enorm veel plaatsen en vaak reis ik naar huis in de nacht. Zo ook nu, zonder mijn KlankKunsten was ik deze avond niet in Amsterdam geweest. Muziek brengt het avontuur in mijn leven en daar ik meer en  meer muziek maak neemt het avontuur ook meer en meer toe. En eerlijk is eerlijk, sinds ik als IC-verpleegkundige werk voor  een uitzendbureau, heb ik ook in mijn bestaan als IC-verpleegkundige het Rock&Roll gevoel gekregen. Reizen, nieuwe bestemmingen, mensen ontmoeten, contacten leggen, je ding doen, naar huis gaan.

“Papa was a rolling stone
Wherever he laid his hat was his home”

Meer en meer herken ik mij in deze tekst. Rock&Roll. Doe en ga. Leef in het hier en nu. Go with the flow. Neem de dingen zoals ze zijn. Wees flexibel. Ik merk dat mijn leven steeds meer het ritme krijgt wat bij mij past. Ik merk ook dat ik dat ritme meer en meer kan aanpassen als dit nodig is. Zo ook dus nu. Het publiek van de ruimte in Amsterdam staat niet open voor een DrumCirkel, wel voor de gongs en klankschalen, dus…. exit DrumCirkels aldaar en verder gaan met dan maar wekelijks klankmeditaties. (zie agenda) Geen probleem. En gisteren, ok, er was niemand komen opdagen, maar de trancereis/drummeditatie die ik meegemaakt heb met de beheerdster, een mooie jonge boeiende surinaamse vrouw, is het meer dan waard. Even zo’n momentje van rust, vrede en samenzijn. Dat is niet in geld uit te drukken , dat is een cadeautje. Dat laatste waren haar woorden, en die kan ik alleen maar onderschrijven. Dit  bestaan schenkt me continue van zulke cadeautjes… Het maakt me een gelukkig mens.