Ik ben 51, sinds ruim een jaar bevind ik mij in de tweede helft van mijn leven, met de wetenschap dat de kans dat ik de tweede helft van mijn leven niet vol zal maken groot is. Toch maak ik mij daar eigenlijk geen zorgen over. In de jaren 80 zat ik met één voet in de kraak en actie wereld. Ik noemde mijzelf Punk en ik geloofde erg in de kracht van het DIY (Do It Yourself), ik was ervan overtuigd dat je zelf de regie over je leven moest voeren, je eigen keuzes moest maken en de verantwoording over die keuzes moet nemen, om zo de spijt, had ik maar en vooral de slachtofferrol te vermijden. Op mijn 19de ben ik van school gegaan om de puinhoop die mijn leven was, tot mijn eigen gecreerde puinhoop te maken. De puinhoop bleef, maar het was nu mijn puinhoop. Ik had mezelf in de positie van schoolverlater gebracht en ik kon daar niemand de schuld van geven. Het was MIJN DING!

Eigenlijk heb ik zo de rest van mijn leven geleid. Natuurlijk heb ik compromissen gesloten, maar ook voor die compromisen geldt, het waren mijn beslissingen, pakte ze niet uit zoals ik had verwacht, werden ze bijgesteld of maakte ik nieuwe keuzes. Waarom dat zo belangrijk voor mij was? Zoals ik al eerder stelde, ik wilde zo niet in een slachtofferrol komen. Bij een slachtofferrol hoort angst en bij angst hoort stress. En spijt. En spijt gaat gepaard met een gevoel van ongelukkig zijn. Het gevoel van ongelukkig zijn uit zich uiteindelijk in lichamelijke klachten. Hetzelfde geld voor stress.

Ik ga nu niet zeggen dat stress altijd te voorkomen is. Ik heb een bewogen leven achter de rug met de nodige perikelen en ik heb twee puberdochters overleefd, dus ook ik heb stress ervaren, maar wat ik duidelijk wil maken is dat je zo min mogelijk stress verzameld zeg maar. De stress die te vermijden valt (een baan waarin je ongelukkig bent, een relatie waarin je niet happy bent, noem maar op), probeer die te vermijden. En als dat niet lukt, wees je bewust waar die stress vandaan komt en probeer een middel te vinden waarin je die stress kwijtraakt.

Als post-punk realiseerde ik me uiteindelijk dat het hebben van geld vrijheid bood, ik had er dus zoveel mogelijk van nodig. Als schoolverlater is het mij gelukt om mij binnen tien jaar, van ongeschoolde tot verpleegkundige tot manager in de zorg op te werken (dat heb ik niet lang gedaan, ik werd er ongelukkig van, dus koos ik ervoor om een specialistische opleiding te volgen om mijn salaris veilig te stellen). Dit leverde mij het salaris waarmee ik mijn passie, muziek, klank, schrijven, lezen kon uitleven.

Nu ben ik zover dat ik als zelfstandige met klank bezig kan zijn. Dit doe ik naast mijn 32urige baan als verpleegkundige. Soms zijn er weken dat 32uur als verpleegkundige werk en 12 als klankkunstenaar. Daarnaast nog al het werk er rondomheen. En ik werk voor een uitzendbureau en heb soms lange reistijden naar mijn werk. Maar in plaats dat ik moe wordt van een 44+ urige werkweek, krijg ik er energie van. Komt doordat het mijn ding is en ik er erg gelukkig van word. Vaak krijg ik van mensen de vraag, waar ik toch al die energie vandaan haal. Klank heeft daarbij nog het voordeel dat het ook nog eens ontspant. Door anderen te helpen ontspannen, ontspan ik zelf ook.

Ik raak er meer en meer van overtuigd dat de regie over je eigen leven voeren echt meehelpt aan een goede gezondheid. Er zitten soms risico’s aan, maar omdat je daar zelf voor kiest, zijn ze makkelijker te dragen. Ik heb iemand in mijn omgeving die soms stopt met werken, zijn spaargeld opmaakt en als daar de bodem van inzicht komt, hij weer eens een baantje gaat zoeken. Hij leidt een leuk leven.

Natuurlijk ben ik van mening dat een gezond eetpatroon, niet roken, geen alcohol, genoeg beweging ook nuttige bijdragen zijn aan een gezond leefpatroon, maar zonder een gevoel van welbevinden, gelukkig zijn, zullen ze hun uitwerking missen vrees ik. En er zijn natuurlijk vele manieren om de regie over je leven te voeren. Zolang je je maar bewust bent van je keuzes, weet waarom je ze maakt en daarbij ook de bijbehorende gevolgen accepteert. Fluit zelf de melodie van je leven. Jij weet het best welke melodie je graag hoort.