Ja, er zit een gat tussen dit blog en het laatste. Simpele reden. De Griep. Ik lag plat, lichamelijk en geestelijk. Heb nog geprobeerd wat te schrijven, maar met een brein wat niet wil denken of mee wil werken lukte dit niet echt. Gelukkig heeft de Griep mijn lichaam vorige week mijn lichaam verlaten en heb ik weer een mooie week achter de rug.

Een week vol muziek en liefde. Een zalige combinatie. Op maandag was er de tweede Hellevoetsluise drumcirkel. Mooie opkomst, gedreven drum. Altijd heerlijk om mensen te zien los gaan. Er heerste een uitgelaten stemming en er waren momenten dat het ritme groter werd dan het ritme zelf. Soms hoorde je avonturen in de trillingen die door de ruimte gingen. Lange drum jams die strak in de maat bleven en toch tegelijkertijd alle hoeken van de kamer raakte. Gedreven drumde iedereen de lange jams mee en legde zijn of haar ding in het rimte en voegde er zo iets persoonlijks in. Het was teder, wild en koesterend tegelijk. Zalige avond.

Op woensdag een Klankconcert op Ann’s Hoeve te Breda. Deze Hoeve is voor  mij speciaal. Er heerst daar een speciale energie. Vroeger werd hij ook de heksenhoeve genoemd en ik snap soms ook wel waarom. Op het moment dat je er binnen loopt, voel je dat dit een speciale  plek is. Ik kan het niet wetenschappelijk onderbouwen, maar het is een gevoel. De zolder waar ik al meerdere concerten heb gegeven is bijna magisch. En dan is het simpel. Als ik magische geluiden uit mijn instrumenten tover op een magische plek, dan is dat meer als betoverend. Soms liet ik me mee voeren door de magie, liet ik het geluid soms wat hard aanzwellen, maar ik voelde dat de ruimte er om vroeg. Het wilde de trillingen voelen. Trillingen die diep in de oude muren en het oude dak doordringen om daar nog lang na te trillen. Soms heb je het gevoel dat je echt iets achterlaat. Dat je iets bijdraagt aan de magie van een plek. Dat heb ik dus op Ann’s Hoeve.

Ik kom al lang op Ann’s Hoeve. Begonnen met een trance reis samen met mijn vriend Ruud onder de naam TranzKadanz, vervolgens samen met Ann en Ruud met volle maan vieringen begonnen, nog even drumcirkels gegeven op de Hoeve (hiermee gestopt wegens werk en verhuis) en nu geef ik er regelmatig klankconcerten. Zoals ik al schreef, ik kom er graag. Ann is door de jaren heen een goede vriendin geworden en soms hebben we lange gesprekken tot diep in de avond.

Muziek en goede vrienden. Dat gaat vaak  hand in hand. Mijn paasweekend begon met een optreden op het H.A.N.S. II festival te Diepenheim

Ooit trad ik op met mijn noise project bij Hans in de woonkamer. Hans organiseert namelijk prachtige huiskamer concerten onder de noemer Harmonics And Nonadoptive Sounds, kortom Hans dus. Concerten van experimentele voornamelijk electronische muziek. Als ik kan ga ik er altijd heen. Hij heeft een neus voor echte pareltjes in het genre en in een intieme omgeving kun je daar heerlijk van genieten. Hans en ik zijn goede vrienden geworden en ik had de eer om op het eerste grote H.A.N.S. festival met mijn Poteau Mitan project te mogen spelen. Een optreden wat door wat technische problemen niet ging zoals ik wilde. Nu mocht ik op de tweede editie met mijn gong geluiden komen maken. Een uitdaging. Ik met een akoestisch optreden in een aparte zaal op een festival vol met zware electronische geluidstapijten. Al weet ik ook dat ik met mijn windgong net zulke indrukwekkende geluidstapijten kan maken. Omdat ik weinig respons verwachtte, had ik alleen mijn windgong meegenomen. De grote tamtam had ik thuis gelaten. Ik bouwde rustig mijn set op.

Om 18.15 stond mijn optreden gepland. Ik zat stipt op tijd in het zaaltje. Er was niemand. Mijn gong verzekerde mij dat het goed was. Dus ik begon. Zachtjes, rustig, ik voelde dat dit een speciaal optreden zou worden. Ik wilde het opdragen aan mijn YogaJuf. In mijn hoofd zat de term Sun Princess. Ik wilde haar laten voelen dat ze voor mij het middelpunt van het universum was. Het ging gemakkelijk, ik liet me leiden door de geluiden die uit mijn gong voortkwamen. Elke slag, elke klank, nodigde de volgende uit. Een gong bespeel je niet, met een gong communiceer je. Het is een dialoog. Het optreden ging vanzelf. Ik hoorde de deur af en toe open gaan, ik hoorde mensen komen en vertrekken. Maar vooral zat ik met mijn ziel in het optreden. Soms zit je er echt in. Zoals nu. Ik raakte in trance. De gong had me soms in haar macht en soms had ik haar in mijn macht. Ik sloeg haar en zij sloeg mij, ik streelde haar en zij streelde mij. Wild en energiek, rust en teder, al deze stemmingen wisselden elkaar af. Na een kleine drie kwartier merkte ik dat het tijd was om afscheid te nemen. Langzaam. Slag voor slag. Soms wilde ze  gestreeld worden met mijn vingers. Het was eigenlijk geen optreden maar een liefdesspel. Intens tot op het bot. Het moment van stilte, afscheid viel me zwaar. Maar het was goed zo. Ik stopte, zette mijn klopper weg, verstilde de gong met mijn vinger en draaide me om. De zaal zat voor tweederde vol. Groot applaus. Dit applaus kwam diep binnen. Ik stamelde nog iets van “het publiek is groter als dat ik dacht” en boog het hoofd. Wat een optreden.

Voor wie nieuwsgierig is, hier een link naar de video van het hele optreden. Zorg wel voor een goed geluid..

En na afloop werd er door de fotograaf van Gonzo een prachtige macho foto van mij gemaakt.

Kortom, was weer een bijzondere week. Deze maand staat er iets minder op het programma. Natuurlijk de drumcirkels in Rozenburg en Hellevoetsluis en het Yoga Weekend met Yoga Geeft Energie alwaar ik een klankconcert en klankmassages ga geven. Ik zit weer in de flow. De griep periode ligt achter mij. Ik ga weer vooruit. Het leven lacht en de zon lachen me toe. Er komen mooie tijden aan.

Voor wie een drumcirkel of klankconcert wil bijwonen of een klankmassage wil boeken: zie de agenda op deze site