Ik heb vier kinderen, gemaakt in twee sessies. Twee  grote meiden en twee kleine jongens. Fors leeftijdsverschil. De jongens maken, zoals ik al eerder schreef, letterlijk hun eerste stapjes in deze grote spannende ronde wereld, mijn meiden zijn de volwassenheid in aan het glijden. De oudste studeert rechten en is bezig een hip-hop evenementen bureau op te zetten en is erg geaard, recht door zee en puur natuur. De jongste is nu klaar met haar opleiding en gaat de grote boze mensenwereld in.

Die jongste dochter van mij is een verhaal apart. Op de peuterspeelzaal wist ze haar ouders al te verbazen. Ze was handig met lezen, had al snel een woord en getal begrip wat haar peuterleidsters ver te boven ging. De oefeningetjes die ze moest doen om naar groep drie te mogen waren zover onder haar niveau dat ze die niet maakte en de peuterleidsters herleidden daaruit dat onze dochter te speels was. Helaas voor hen was ze hen gewoon te slim af. Ze wilde met poppen spelen ipv testjes te doen die ze te saai en te dom vond. Gelukkig wisten wij als ouders haar te overtuigen, dat ze toch op school moest laten zien, dat ze de kennis en inzichten bezat, waarvan wij wel wisten dat ze die had, maar waar de school nog overtuigd van moest worden.

Aan het eind van de zomervakantie tussen groep 7 en 8 in ontdekten we dat ze vloeiend engels kon spreken. We hadden een portugese vriend te logeren die even met onze jongste spruit alleen was en in dat moment mocht ontdekken dat deze dame in staat was een conversatie te voeren in het engels. Les had ze daar toen nog niet in gehad.

Als snel las deze pré middelbare scholiere volwassen literatuur, bekeek ze volwassen flims, liet ons verbazen van haar eindeloze geheugen en interpretaties van boeken. Daarnaast verwerkte ze de nodige feiten over psychiatrische ziektebeelden bij jonge meisjes in statistieken, die ze  dan weer verwerkte in zware en zeer gedetailleerde verhalen die ze non stop 24uur per dag schreef in haar schriftjes en dat allemaal nog voordat ze de brugklas mocht gaan betreden. Een tweetalige brugklas overigens, want onze dochter was goed genoeg voor het onderwijs in het Engels met het oog op een internationale carrière.

Muziek, Film en literatuur zijn haar grote liefdes. Ze bracht onder een pseudoniem een cd-rom uit op een Japans label, films kijkt ze non stop en ze is een deskundige in Aziatische Horror, Bollywood, Zuid Amerikaanse drama, nou ja, noem het maar op en ze kan er wel iets over vertellen. School was helaas niet een van haar grote liefdes. Haar loopbaan op school was er één met gesprekken, vierkante blokken en de nodige tegenzin. Wel heeft ze haar diploma gehaald. Kon ook niet anders met die hersenen van haar.

Met haar decaan hebben we een traject uitgestippeld. Eerst propedeuse halen en dan naar de Universiteit. Daar waren we mee bezig, toen zij aankondigde een opleiding tot Visagiste te gaan volgen. Ja..onze uiterst slimme dochter werd iemand die zich ging bezighouden met het uiterlijk. Dat was even slikken. Make-up en haar zijn eigenlijk al jaren  haar echt grote liefde. Al jaren is ze al bezig om de perfecte wenkbrauw na te streven. Toen ik haar eens een koffer gaf vol inhoud om nagels te bewerken en te lakken, heeft deze wekenlang open gestaan en moest ze op een gegeven moment een pauze nemen om haar nagels te laten herstellen. Ze heeft zich na de nagel periode gestort op het maken van pruiken. Ze weet ook echt een avond lang te vertellen over typen en soorten haar en waar je deze het voordeligst kan kopen. Als ik mijn dochter omschrijf aan anderen noem ik haar ook een wandelend kunstwerk.

Maar wel een wandelend kunstwerk wat zichzelf heeft gemaakt. Mijn dochter is een artiest. Een kunstenaar. Voor haar opleiding heeft ze haar zus opgemaakt. Naturel was de opdracht. En dat heeft ze wonderbaarlijk goed gedaan. Het leek alsof onze oudste geen make-up op had, maar toch zat ze helemaal onder. Toen pas zag ik de gave van deze dame. Cydjé, want zo heet ze, heeft de gave om de innerlijke schoonheid van iemand naar buiten te  halen. Wat ik doe met mijn performances doet Cydjé met make-up. Ze vertelt een verhaal. Ze schenkt een beleving. Ze heeft mij laten zien dat een visagiste veel meer doet dan alleen een beetje make-up opsmeren. Cydjé verandert mensen in kunstwerken die iets te melden hebben zonder iets te zeggen.

Ze heeft haar hart gevolgd. Deed wat zij zelf wilde. Ik kan u vertellen dat haar ouders beiden niet echt helemaal blij waren toen zij aankondigde een opleiding te volgen tot visagiste, maar nu moeten we erkennen dat onze dochter een ware meester is in dit veld. We kunnen haar niet helpen bij haar pad en dat frustreert. Met helpen bedoel ik praktisch helpen. We steunen haar, stimuleren haar, maar het pad moet zij zelf zoeken en vinden. Ik heb geen idee waar dit pad loopt, maar ik heb wel het vertrouwen dat zij dit pad zal vinden en gaat bewandelen. En waar het heen leidt……dat zullen we wel zien…vast naar hele bijzondere avonturen en boeiende verhalen….saai zal het zeker niet worden.

Cydjé Sylvian, ik wens je alle succes van de wereld.