Ergens 2008 besloot ik een noise act te beginnen. Ik organiseerde al enige tijd festivals voor experimentele en gothic bands en acts en vooral de experimentele acts vond ik erg inspirerend. Vaak dacht ik: ‘dat kan ik beter’ Al jaren was ik de voorman van de electronische punkband Abattoir Rouge, een band die ook eigenlijk wel erg experimenteel was, maar tegelijkertijd ook gewoond liedjes maakte. Rare liedjes soms, maar nog immer liedjes. De experimentele noise acts lieten die structuur achter. Het was vrijheid in geluid. En in presentatie. Performance zeg maar. Het was een vorm van werken die mij enorm aansprak. Geen beperkingen. Gewoon doen.

Op een dag werd ik door een festival in Breda benaderd met de vraag of ik daar wilde spelen met Abattoir Rouge. Mijn gitarist kon niet en toen besloot ik het alleen te doen. Mijn eerste noise performance. Het ging helemaal fout. Geluid was slecht. Microfoons zongen rond. Eén grote audiosonische chaos. Maar…Ik stond daar met een Gasmasker in een groene Operatie Jas In de Naam van de Vader, de Zoon en Heilige Geest te declameren om vervolgens los te gaan op een basgitaar met bezemstelen. De act sloeg in als een huis. Tweede concert was in Portugal. Om maar even aan te geven hoe snel het ging.

Nu had ik zoiets van, laat ik nu doorpakken. Ik wil beroemd worden in de scène. Dus ik had een release nodig, op CDR, dat was het makkelijkst. Er waren toen een hoop CDR labels, dus ik ging op jacht naar een duister en macaber label, wat goed bij mijn act paste. En die vond ik. Bone Structure uit Brussel. En hoe had ik dat label gevonden. Simpel. In die tijd was MySpace populair. En ik had natuurlijk een Myspace profiel alwaar ik muziek kon uploaden. Ik kende wat acts waar ik van onder de indruk was en ik zat gewoon de hele dag te zoeken in vrienden van vrienden naar labels en vergelijkbare acts. En al snel groeide mijn MySpace vriendenkring. Ik selecteerde op labels, organisaties, acts, liefhebbers, (web)radiostations, Vodou en Santaria Priesteressen. Die laatste voor mijn imago. Want dat had ik natuurlijk. Ik presenteerde me als een occulte artiest met zijn wortels in de Vodou en Santaria. Die religies hadden al geruime tijd mijn interesses en vooral het trance aspect gebruikte ik als inspiratie voor de tapijten van geluid die ik toen maakte.

Ik chatte en mailde me suf met organisaties, labels, artiesten, zaaleigenaren en fans. Was er uren mee bezig. Gevolg was diverse releases, de nodige optredens en een hoop fans. Er was in die tijd een levendige ruilhandel in CDR’s en mijn muziek ging de hele wereld over. Ook online via Netlabels was mijn muziek te downloaden. Ik ben de tel kwijt hoeveel releases ik gemaakt heb. Het zijn er tientallen, op verschillende labels wereldwijd, van Nederland tot Brazilië.

In zes jaar tijd heb ik zo’n 60 optredens gedaan. Dit in een tijd waarin ik twee weekenden in de maand gemiddeld in het ziekenhuis moest werken en ik een vrouw en twee kinderen had. Deze optredens waren zowel in Nederland als het buitenland. Eén van mijn doelen was optreden in Berlijn. Nou, ik ben er zes keer geweest. Eén keer als drummer van een band die ik erg waardeerde en waarvan ik alle cd’s in mijn kast had staan. The Aesthetic Meatfront. Later heb ik nog met ze meegedaan tijdens een optreden in Breda tijdens het But Film Festival. Ik heb gespeeld op festivals waarop ik tesamen stond met acts waar ik altijd erg tegenop keek, zoals In Slaughter Natives, Hybryds, Killing Joke, Ordo Rosarius Equillibrio..gewoon om even wat namen te strooien. Met de Hybryds, een band die ik als voorbeeld voor mijn eigen imago heb gebruikt, heb ik zelfs twee keer meegespeeld als onderdeel van de band. Ik had mijn doelen allemaal behaald. Ik had gespeeld van Zweden tot Turkije tot in de USA.

Nu wil ik op een andere manier met muziek het zelfde succes behalen. Heel lang zat ik te denken: Hoe? Ik zocht mensen die me konden helpen met de promotie. Keer op keer raakte ik teleurgesteld. Mensen met grote monden, die niet konden waarmaken wat ik wilde. Toen dacht ik: het is me al een keer gelukt. Hoe heb ik dat toen gedaan? Nou, gewoon door te doen. Mensen benaderen. Aanspreken. Via social media, via netwerken (toen deed ik dat door festivals te bezoeken en mensen aan te spreken) dus zo moet ik dat nu ook doen. Het is een kwestie van Durf! En geloven in je product. Dat geloof is er. Sinds kort is de durf er ook. Weer surf ik door vrienden van vrienden (vooral op Linkedin) en verstuur ik het ene connectie verzoek na het andere. En de eerste contacten zijn al gelegd. Ik bel ook weer oude kennissen op waarvan ik denk dat ze iets voor me kunnen betekenen. Ik heb ook gewoon weer optredens, workshops en praatjes gepland. Het draaiboek van mijn noise act is ook gewoon toepasbaar op hetgeen ik nu van plan ben, namelijk geld verdienen met Buffalo Drum Workshops, KlankReis Concerten en workshops over diverse onderwerpen, zoals Durf! en realiseer je Rot met Tarot. Het is veel werk om die contacten te verzamelen en te onderhouden. En het moet zeker ook wat opleveren. Maar er zit progressie in. Komt vooral ook, doordat ik dezelfde energie voel als toen met mijn noise act. Ik weet ook dat ik goed ben in wat ik doe. Ik geloof in mijn product. Ik wil anderen met mijn ervaring kennis laten maken. Ik wil de wereld veroveren. Ik wil ook met mijn Gongs naar Berlijn. Ik wil Europa door. Terug naar de USA. Nieuwe doelen. En ik rust niet tot ik ze bereikt heb.