Gisteren was ik bij mijn jongens. De beroemde/beruchte Rebel Twins zoals ik ze graag aanduid. Twee zalige eigenwijze boefjes die letterlijk hun eerste stapjes en woordjes in deze grote spannende wereld aan het zetten zijn. Ik heb ze meegenomen naar de boerderij, waar ik elke maand meedoe aan een volle maan viering. De jongens hadden wat moeite met stappen over het hoge gras, maar uiteindelijk zijn we neergestreken bij de rune cirkel en hebben we daar even gewoon lekker gehangen.

Ik had mijn dubbele F# Fluit bij me. Een fluit die ik vaak meeneem als ik ga wandelen of op reis ga. Ik heb er vele, maar deze fluit is mij het meest dierbaarst. Komt omdat het geluid aansluit bij de hartchakra en ik denk voor mij het allerbelangrijkst, het is de middelste toon. De toon is in evenwicht, er zitten er drie boven en er zitten er drie onder. De fluit is de grootste van de klein en de kleinste van de grote. Idem voor het geluid. Ik probeer er graag deuntjes op uit. Dat deed ik dus ook hier in het gras. Een deuntje voor Koningen en Keizers, want daar zijn mijn jongens naar genoemd.

Terwijl ik daar zo heerlijk aan het fluiten ben en naar mijn stroopwafel etende jongens kijk komen er herinneringen in me op aan warme middagen met mijn meiden aan de Galderse meren bij Breda. Het was een hete nazomer, kinderen waren net weer naar school en ik ging met ze na schooltijd lekker hangen aan het water. Zij vlogen het water in, bouwden zandkastelen in op het strandje en ik lag op een badlaken  onder een parasol te genieten van goede muziek en boeiende literatuur. Ik had toen best een rustig leventje. Ik werkte, ik bevaderde, ik luisterde muziek en ik las de nodige boeken en tijdschriften. En ergens was ik best heel gelukkig, moet ik nu zo achteraf erkennen. Nu doe ik van alles, en dat alles vind ik ook nog best leuk, maar moet ik erkennen dat ik de rust mis om zaken te laten bezinken. Komt gewoon omdat ik de afgelopen weken weinig van dit soort momenten heb mee mogen maken en als ik ze meemaakte moest ik in de avond weer of aan het werk of ergens een workshop geven. Maar gewoon onbedwongen hangen, eten en naar bed dat is er zelden meer bij. Ik ben nu een druk baasje. Ook leuk. Toch mis ik het hangen in het gras, aan het water, met muziek en dartelende kinderen.

Mijn ex, de moeder van mijn dochters, heeft me ooit gezegd, dat ze het jammer vond dat ik nooit tevreden kon zijn. Ik denk steeds meer en meer dat ze gelijk heeft. Tevreden zijn is een kunst. Ik versta die niet. Ik wil altijd meer en meer en meer. Niet zozeer materieel, maar wel in daden en kennis. Het is een soort onrust, een soort geldingsdrang om mezelf maar te bewijzen, maar stom genoeg weet ik ook wel dat ik dat allang niet meer hoef, als ik dat al ooit hoefde te doen. Ergens zoek ik toch een soort erkenning, alsof ik mijn levensdoel nog lang niet heb bereikt. En wat is dat levensdoel dan? Soms denk ik dat ik toch priester had moeten worden, omdat het zoeken naar antwoorden op levensvragen eigenlijk de rode draad in mijn leven is. Alles wat ik doe is daar indirect een verlengde van. Ik kom natuurlijk uit een familie van priesters en nonnen en ben erg filosofisch, mythisch en religieus opgevoed. Naarmate ik ouder word, merk ik ook dat ik het belang van rituelen en ceremonies meer en meer in zie, zonder dat te koppelen aan een Christelijk of een ander geloof. Maar wat kan ik daar mee? Wat moet ik daarmee? Wil ik daar iets mee? Eigenlijk ligt daar volgens mij mijn levensdoel. Helaas moet je om daar te komen een hoop levens ervaring opdoen merk ik. Daar ben ik dan ook fanatiek mee bezig. De waarde van het leven ontdekken door het tot de max te beleven. Zowel in positieve zin als in negatieve zin. Met een lach en een traan.

Het leven tot de max heeft zo zijn voordelen. Ik kan zeggen dat ik heb geleefd, (dat ik leef) absoluut. Het heeft echter ook zijn nadelen. Als je veel doet, doe je ook veel. Dat veel kost tijd. En tijd is schaars. Er zijn dus niet veel momenten dat ik dus gewoon lekker in het gras of aan het water hang met mijn kinderen of met mijn YogaJuf en wat muziek maak, gewoon omdat het lekker is. En ik merk dat ik op dit moment juist meer van dat soort momenten nodig heb. Tevreden ben met wat er is en wat ik ben.

Dus het doel van deze zomer is: Genieten. De tijd nemen om dat uitgebreid te doen. Rust inbouwen. Tevreden zijn.